18 december 2009: De ingestortte school van Yingxiu
De ingestortte school van Yingxiu
Yingxiu. Als er iets symbool is komen staan voor de aardbeving die de provincie Sichuan vorig jaar mei trof en de tienduizenden slachtoffers die er te betreuren waren, dan zijn het wel de duizenden scholieren die omkwamen in ingestortte scholen.De kinderen hadden geen schijn van kans en werden begraven onder het puin van de gebouwen - in China ook wel tofu-gebouwen genoemd - die als puddingen in elkaar stortten. Het veroorzaakte grote woede onder de Chinezen, die corrupte autoriteiten verwijten de dood van de schoolkinderen op hun geweten te hebben.
In Yingxiu - een zeer hevig getroffen plattelandstadje in de bergen ten noordwesten van Dujiangyan - is zo'n ingestortte school te zien. Het stadje werd compleet verwoest door de aardbeving, wat duidelijk te zien is op luchtfoto's die gemaakt werden vlak na de aardbeving. Ook de school werd totaal verwoest.
Onderweg naar Yingxiu voel ik me een ramptoerist. Toch, na zoveel dagen in de periferie van het gebied van de aardbeving te zijn geweest, word ik bijna als door een magneet naar Yingxiu getrokken. We zijn met de auto en nemen de nationale weg, hoewel de snelweg naar Yingxiu sinds mei 2009 weer toegankelijk is. Een paar kilometer voor Yingxiu ligt nog een stuk van de door de aardbeving verwoestte, oude weg. De weg lijkt wel omhoog geslingerd te zijn en met golvende bewegingen de rivier ingesmeten te zijn. De brug - die nu opnieuw wordt aangelegd - was ingestort. Als je dit ziet, kun je je levendig voorstellen dat het dagen duurde voor dit gebied bereikt werd door hulpverleners.
Iets verderop is bij een immense rotsblok een uitzichtpunt ingericht. De rotsblok is met de aardbeving van de berg gedenderd en heeft lange tijd de weg versperd en de hulpverlening bemoeilijkt. Op de rotsblok is met grote rode cijfers 5.12 en de rode karakters Ying Xiu uitgehakt - de datum van de aardbeving. Bij het rotsblok staan wat lokale bewoners met standjes. Je kunt er cd's, dvd's en foto's van de aardbeving kopen. De vrouwen verkopen ook wat lokale producten zoals noten, medicinale wortels en geborduurde schoenzooltjes die ze voor drie maal de normale prijs van de hand doen. Een groepje mannen poseert voor het rotsblok, hun vingers maken het V-teken.
Van wat ooit het kleine stadje Yingxiu was, is helemaal niets meer over. Bij de toegang tot de voormalige hoofdstraat is een parkeerplaats ingericht, er zijn tenten die als restaurant dienen en ook hier kun je aardbevingsouvenirs kopen. Er lopen bloemenverkopers met gele chrysanten rond. Yingxiu blijkt een toeristenbestemming geworden te zijn, veel mensen willen met eigen ogen zien wat ze 1,5 jaar geleden met afschuw op de televisie gevolgd hebben.
Als een grotesk en bizar standbeeld staat langs de platgegooide hoofdweg alleen nog de ingestortte Xuankou Middelbare School van Yingxiu. De school wordt niet platgegooid, maar zal een blijvende herdenking aan de aardbeving en de vele slachtoffers zijn. Het is de bedoeling (een deel van) het gebouw achter glas te zetten en er een aardbevingsmuseum van te maken.
Bij wat ooit de hoofdingang van de school was, staan ook weer souvenirstandjes. Geroutineerd brengt de verkoopster haar waren aan de man. "Kijk, dit is een dvd, zodat je beter kunt begrijpen wat er allemaal gebeurt is tijdens de aardbeving. En hier heb ik een set foto's, kijk hier, mét luchtfoto's van Yingxiu na de aardbeving. Waarom koop je niet een setje?" Er staat ook een standje met 'gewone' souvenirs: hangertjes aan vrolijke rode touwtjes, hoorns van yaks, benen kammen en armbanden van glazen kralen.
We lopen rond de school. Het gebouw is immens. Delen zijn ingestort, maar hele delen zijn ook gewoon omgevallen. Onder het puin liggen nog altijd veertig kinderen begraven die ze er met geen mogelijkheid meer onder vandaan hebben kunnen halen. Ergens steken schots en scheef allemaal groene, stalen bedframes uit de opengebarsten muur - een slaapzaal. Nog weer ergens anders hangt een wasbak schuin tegen een muur - waarschijnlijk een wc. Overal tussen het puin liggen de gele chrysanten en hier en daar wapperen witte Tibetaanse sjaals zachtjes in de wind.
Een zwart vogeltje met onder zijn dekveren een mooie rode staart komt aanvliegen en landt tussen het puin vlak bij de bedden. Hij hipt wat heen en weer. Ik maak er een foto van. Op de een of andere manier is het geruststellend om op die plek zoiets gewoons als een klein, springlevend vogeltje te zien.
De oude, verwoeste weg langs de Min-rivier.
Bedframes steken uit het ingestortte schoolgebouw van Yingxiu.
Verkoopsters van aardbevingsouvenirs in Yingxiu.
Vrolijke souvenirs in een trieste omgeving.
Gele chrysanten en Tibetaanse sjalen tussen het puin van de school.
Meer weblogverhalen over het aardbevingsgebied
Het verwoeste Beichuan
Hongkou na de aardbeving
Dujiangyan en de aardbeving
Mevrouw Li
Het verdriet van Wenchuan
De Qiang van Luobo Zhai
Wolong, waar geen panda's meer zijn
Bovenstaand artikel is geschreven door Inge Jansen, Chinadeskundige en schrijfster van onder andere de Dominicus-gidsen China, Shanghai en Beijing . Op haar blog schrijft ze over haar leven in China, waar zij woont samen met Yao Jianjun.
Via haar bedrijf Mingbai (wat 'begrijpen' in het Chinees betekent) geeft zij informatie over China. Haar expertise bevindt zich op het snijvlak van Chinese cultuur & samenleving, geschiedenis en toerisme. Zij schrijft voor verschillende media, geeft lezingen en verzorgt onder andere gastlessen over China op scholen. Kijk hier voor meer informatie.
Voor China-gerelateerde nieuwtjes en verhalen kun je Inge ook volgen via Twitter of Facebook
Nieuwsflash! De nieuwste editie van de Dominicus Reisgids China (november 2012) is uit en weer te bestellen bij o.a. Bol.com!